یکی از مشکلات مشترک در میان کسانی که به دنبال جمع آوری داده هستند، این است که علیرغم صرف هزینه، زمان و منابع بسیار برای ایجاد یک نظرسنجی و بررسی باکیفیت، باز هم نرخ پاسخ دهی مطلوبی را دریافت نمی کنند؛ کیفیت داده های آنلاین آنها نیز کاهش می یابد و در نهایت به نارضایتی آنها منجر می شود. شکی نیست که اگر نتایج نظرسنجی ها ناکافی و نامساعد باشد، انجام تحقیقات نیز بی معنی خواهد بود.
چطور می توان نرخ پاسخ دهی به نظرسنجی ها و کیفیت داده ها را بدون نیاز به پاکسازی گسترده‌ی داده ها، به صورت موثری افزایش داد؟
نقطه‌ی اصلی تمرکز شرکت ها در اغلب موارد، ارائه‌ی راه حل برای جمع آوری داده هاست. طبیعتا تمرکز بعدی نیز روی زبان-ابزار و ارتباطاتی است که در نظرسنجی از آن استفاده می شود و به عنوان مثال می توان به روش های آنلاین، ایمیل مستقیم یا نظرسنجی موبایلی اشاره کرد. ارائه‌ی مشوق ها برای انجام نظرسنجی به طور معمول آخرین اولویتی است که شرکت ها برای بهبود نرخ پاسخ دهی به نظرسنجی ها یا پیگیری مشکلات کیفیت داده در نظر می گیرند. با توجه به اینکه فرهنگ تشویق با استفاده از هدایا در میان مشتریان ریشه دوانده، ارائه‌ی مشوق های جذاب در ازای پاسخ دادن نیز به جدیدترین خواسته‌ی آنها تبدیل شده است.
متاسفانه شرکت ها و تحقیق کننده ها، اهمیت نقش مشوق ها در روند جمع آوری داده را دست کم می گیرند. در حقیقت، برخی از تحقیق کننده ها بر این باورند که در نظر گرفتن المان های تشویقی برای نظرسنجی ها می تواند داده های اشتباه و متعصبانه ای را برای آنها فراهم کند؛ به بیان دیگر، آنها فکر می کنند که مشوق ها و هدایا می تواند نظر و عقیده‌ی پاسخ دهنده ها را تغییر دهد. هرچند که این نقطه نظر برای تعداد اندکی از پاسخ دهنده ها صدق می کند، اما نمی توان این موضوع را به تمامی آنها تعمیم داد.
تمامی روابط تجاری و اجتماعی روزانه‌ی ما با انواع مختلفی از المان های تشویقی تحت تاثیر قرار می گیرد. مشوق ها تا اندازه ای در جامعه ریشه دوانده اند که به بخشی از فرهنگ و انتظارات ما تبدیل شده اند. این پاداش ها به عنوان مثال برای پرسنل در نظر گرفته شده و در قالب برنامه های سلامتی ارائه می شود؛ یا اینکه مواردی هستند که برای نماینده های فروش و برای رسیدن به یک هدف مشخص، ارائه می شود؛ این پاداش ها درواقع نقاطی هستند که به آنها دست می یابیم، کارت هایی هستند که در ازای وفاداری دریافت می کنیم و قدم های بیشتری هستند که برمی داریم.
اما پاداش ها و مشوق ها در عرصه‌ی بازاریابی، ابزاری ضروری هستند. ما بخشی از عایدی خود را برای هدف مورد نظر پرداخت می کنیم. ما بازی ها، رقابت ها، اهداف و کارت های وفاداری را برای ترغیب واکنش مورد نظر خود به کار می بریم. مشوق ها برای گسترش بازاریابی دهان به دهان، افزایش درآمد، کاهش هزینه های تبلیغات، گسترش در بازارهای جدید و مراجعه‌ی همیشگی مشتریان، به کسب و کارها کمک می کنند. بازاریاب ها به این خاطر از مشوق ها استفاده می کنند، چون یکی از روش های اثبات شده به شمار می رود. پس چرا باید تصور کرد که در زمینه‌ی تحقیقات بازار به این صورت نخواهد بود؟
بدون پاسخ دهنده ها، هیچ داده ای جمع آوری نخواهد شد و بدون داده، هیچ تحقیقی شکل نخواهد گرفت. به همین دلیل است که برگزارکنندگان نظرسنجی ها باید پاسخ دهنده ها را تشویق کرده و با سیاست رفتار کنند. از طرف دیگر، افرادی که به نتیجه‌ی این تحقیقات نیاز دارند، باید واقع بین باشند و همچنین بدانند که جهان تغییر کرده و قشر مصرف کننده نیز همگام با جامعه، تکامل یافته است. نسل کسانی که به صورت داوطلبانه در نظرسنجی ها شرکت می کنند، تقریبا منقرض شده اند. مدیرعامل هایی که درآمدهای بالایی دارند و یا افراد تاثیرگذار، مشوق های پولی را برای ارائه‌ی سخنرانی های خود دریافت کرده و نظرات تخصصی خود را در ازای دریافت پاداش های ارزشمند، ارائه می کنند. عقیده‌ی آنها هرگز به خاطر هزینه ای که بابت ارزش حرف هایشان پرداخت می شود، زیر سوال نمی رود. این همبستگی مستقیم است؛ اگر تحقیق کننده ها و شرکت های نظرسنجی به ارائه‌ی مشوق ها فکر کنند، می توانند شاهد یک روند رو به بالا در نرخ پاسخ دهی به نظرسنجی ها یا کیفیت داده ها باشند.
